Hoofdthema

Log in om dit bericht te bekijken

---

“

En, weet je het al? Wat kies je als onderwerp voor je volgende kunstwerk? Iets nieuws kiezen om te verbeelden kan lastig zijn. Een deelnemer aan de Besluit-challenge mailde me: “…Dan zit ik te scrollen door mijn foto’s en kom ik van alles tegen wat ik leuk vind, maar kan dan moeilijk kiezen. Net of ik dan geen inspiratie genoeg heb om daar mijn creativiteit op los te laten. Hoe ga je daar nou mee om?”

Als je jezelf beter leert kennen, zou het kiezen van een onderwerp geen probleem moeten zijn. Je weet dan wat je wilt zeggen met je kunst, wat je hoofdthema is. Vrijwel elke kunstenaar heeft maar één of twee hoofdthema’s, waarin hij/zij zich thuis voelt. Dat zijn vaak grote, overkoepelende thema’s als ‘menselijke relaties’ of ‘de essentie van het landschap’. Binnen dat thema bevinden zich ontelbaar veel onderwerp-mogelijkheden.

Handig dus om te weten wat ‘jouw’ grote thema is. Wat spreekt jou speciaal aan? Ben je iemand die vooral geniet van abstracte vormen en kleuren, wil je graag iets laten zien over relaties tussen mensen en machines, of vind je stadsgezichten fascinerend? De natuur misschien?

Kijk eens naar wat je de afgelopen jaren hebt gekozen als onderwerp van je kunstwerken. Waaraan heb je met plezier aan hebt gewerkt? Kijk of je daar een rode draad in kunt herkennen. Als je je hart hebt gevolgd, is die rode draad altijd te vinden.

Lijkt er geen verband te zijn? Dan is jouw hoofdthema waarschijnlijk een abstracte term. Stel dat je bijvoorbeeld altijd geïnspireerd raakt door ‘lichtval’. Dan kan het zijn dat je onderwerpkeuze heel willekeurig lijkt, van portret tot landschap, maar dat in al die kunstwerken de lichtval het belangrijkste beeldelement is. Dan is die rode draad iets moeilijker direct te herkennen, maar hij ís er wel!

Het ‘onderwerp’ dat je verbeeldt, is dus eigenlijk altijd onderdeel van jouw grotere ‘hoofdthema’. Als je fan bent van de natuur, kan je hoofdthema bijvoorbeeld zijn ‘wonderlijke vormen in de natuur’. Onderwerpen kunnen dan zijn: ‘zaaddozen’, ‘vleesetende planten’ of ‘zeeslakken’. Onderwerpen die niets met elkaar te maken lijken te hebben, maar voor jou is de connectie heel duidelijk: allemaal bizarre natuurlijke vormen.

Ook jij hebt als (beeldend) kunstenaar hoogstwaarschijnlijk wel een verzameling beeldmateriaal als inspiratie voor nieuw werk. Dit zijn meestal foto’s, uit een tijdschrift geknipt of online verzameld, waarin ‘iets’ je aanspreekt.

Voor iedere kunstenaar bestaat de voorbereiding voor een nieuw werk uit iets anders. De meeste kunstenaars lopen eerst door hun inspiratiemateriaal om te kijken naar vormen, kleuren, texturen enzovoort. De één maakt vervolgens een digitale fotocollage als ontwerp, de ander maakt een moodboard met een paar foto’s en kleurstalen ter inspiratie. Weer een ander maakt een serie schetsen of een aantal materiaal-experimenten.

Het fijnst werkt het als je altijd inspiratie hebt klaarliggen om zó, zonder tijdverlies, aan een nieuw werk te kunnen beginnen. Ideaal gesproken heb je minstens vijf kant-en-klare uitgewerkte ideeën liggen, waarvan je popelt om eraan te beginnen. Dat is een superleuk klusje om in een verloren uurtje of ’s avonds te doen.

Bijkomend voordeel: je maakt een werk sneller af als je veel zin hebt in het volgende werk, waarvan het ontwerp al klaarligt en schreeuwt om gemaakt te worden. Je produceert meer, en daardoor ontwikkelt je werk sneller.

“

— Marjolein van kunstacademie-online

---

Maar daarnaast herken ik in mezelf een verlangen om niet realistisch te schilderen, maar ook niet abstract. Ik noem het wel semi-figuratief.
Vaak schilder ik eerst een meer realistische aquarel gevolgd door een abstractere, zoals de twee aquarellen hiernaast.

Dit geldt ook voor portretten en bloemen.

Wat spreekt me aan?
Deze aquarel Afscheid spreekt me erg aan vanwege de kleuren: de warme kleuren van een landschap met complementair een figuur
Ook het suggestieve landschap: eigenlijk is het vrij abstract, maar de figuur en het gedeeltelijk zichtbare gemeentehuis van Bemmel zorgen voor figuratieve eigenschappen

Sterke contrasten vind ik ook mooi, omdat daardoor licht zichtbaar wordt. In onderstaand zelfportret zie ik dat ook.

In portretten speelt natuurlijk ook mee dat je wil dat het lijkt. of liever herkenbaar is voor iedereen.

Is het een zoeken naar de essentie van wat ik zie, geïnspireerd door een vorm, lijn, kleur, LICHT ….?

“Ik denk dat dat de reden is waarom de schilderijen die we zo vaak maken op de achterkant van papier, in een paar minuten met geen plan of verwachtingen, zijn vaak levendiger dan de schilderijen waar we aan werken. ” Citaat: Angela Fehr.

Terwijl ik aan de tweede versie werk, wil ik deze gebruiken om regelmatig ervoor te gaan zitten en dan te doen wat in mij opkomt. Zie verder Silke

Voorlopig hoofdthema

Mijn voorkeur gaat uit naar beelden, die een herkenbaar figuratief element hebben dat geplaatst is in een abstractere omgeving. De beelden vind ik in mijn omgeving, in de natuur, in mensen, bloemen, waarbij ik dan vaak geïnspireerd word door het licht, de diepte, de vorm. Mijn aquarellen zijn dan een zoektocht naar de essentie.
Wordt het een landschap dat vooral figuratief is zoals hierboven, dan ben ik meestal niet erg tevreden over het resultaat. Soms ben ik tevreden over een stuk technische beheersing, die ik in de aquarel bereikt heb, maar echte bevrediging? Nee, dat niet.
Misschien zou ik mijn website eens moeten opschonen. Ik plaats nu alles wat ik schilder.