Hulhuizer herfst
Op afgevallen blad vervaagt de tekening
van seizoenen, een jaar vliegt voorbij.
In de herfst bewaren de bomen de herinnering.
Gaan wij vruchten tellen? Nee, die wegen wij.
Een trits boeken verliet hier het klooster,
Eens vond je in Gendt de eerste bibliotheek.
Monnikenwerk verspreid over de wereld.
Taal noch teken bleef er over in deze streek.
De angst van het kind is vertaald in stenen,
zes hoeken loop je om de kapel
om binnen een veelvoud aan moeders te ontmoeten.
Of dezelfde moeder als verschillend model.
Bezongen, geschilderd, beschreven, gehuldigd,
wat is het mooiste uitzicht op de rivier?
Veruit de schitterendste bocht in de lage landen
is de Waal in Hulhuizen, die vind je hier.
Kijk naar links, waar het water aanstroomt,
in kolken voortraast rond boei, baken en krib.
Volg je ogen naar rechts: een donkere, kale, lege helling.
Pas als stip op de einder vind je een schip.
Zoals de schepen passeren en kinderen kastelen veroveren,
verleggen rivieren ongemerkt hun waterbed.
Legt de monnik zijn pen neer, draagt de koning geen kroon meer.
dan lijkt in Hulhuizen de herfst stilgezet.
Noud Bles
