Hoofdstuk 3 bespreekt de “Value Organization — A Different Approach” en introduceert de “2 Against 1 Approach” voor waardeorganisatie in schilderijen. Hier zijn de belangrijkste punten:
- 2 Against 1 Approach: Een methode waarbij twee waarden (licht en midden of midden en donker) tegenover één waarde (donker of licht) worden geplaatst om de belangrijkste vorm in een schilderij te benadrukken.
- Waardecontrasten: Door met de waardecontrasten te experimenteren, kan men verschillende licht- en atmosferische omstandigheden creëren, variërend van zacht licht tot sterke zonneschijn.
- Doelgerichtheid: Het is belangrijk om duidelijke doelen te stellen bij het schilderen en te beslissen welke elementen van het schilderij de focus moeten krijgen.
- Voorbeelden: Het hoofdstuk bevat demonstraties die de “2 Against 1 Approach” illustreren en hoe waardevormen kunnen worden georganiseerd in een schilderij.
2 tegen 1 benadering
Er is veel geschreven over het gebruik van waarde of toon in het ontwerp van schilderijen. Mijn vroegste instructies bij aquarel waren om eerst de waarden te identificeren die voor me lagen en vervolgens de reeksen waarden in te delen in lichte, middelste of donkere vormen. Deze observaties werden vastgelegd in een schetsboek, met behulp van een zacht potlood, en werden aangeduid als een waardepatroon of een miniatuurschets. Het waardepatroon bleek een onschatbaar hulpmiddel te zijn in het proces van beeldvorming. Want tijdens het maken van het waardepatroon werd ik gedwongen om objecten in abstracte waardevormen te organiseren. Deze vormen konden compositorisch worden geëvalueerd op basis van hun grootte en plaatsing.
Ik ontdekte echter twee nadelen aan het waardepatroon: ten eerste was er geen aandacht voor kleur; en ten tweede was er geen hiërarchie met betrekking tot welke van deze drie waardevormen het belangrijkst was. Als alle drie de waarden gelijke zorg kregen bij het bepalen van hun vorm, grootte en plaatsing, wat zou dan het belangrijkste onderscheiden van de ondersteunende vormen?
Wat zich in de loop der jaren ontwikkelde bij het maken van waardepatronen was een lichte variatie in aanpak. Deze variatie is meer conceptueel dan wetenschappelijk. Ik noem het de “2 tegen 1 benadering” voor waardeorganisatie.
Hier is het verschil. In plaats van naar een landschap te kijken en de lucht te identificeren als de lichte vorm, de bomen als de donkere vorm en de vlakke vlakken van velden en gazons als de middelste waardevorm, zou ik eerst beslissen welke van de drie beschikbare vormen ik in dit schilderij wilde benadrukken (voor het gesprek zal ik de lucht selecteren). Na dit te hebben gedaan, is mijn gedachte dat de luchtvorm zal worden gecreëerd met lichte en middelste waarden (twee waarden) tegen donkerdere waarden (één). Vandaar de naam “2 tegen 1”. Als mijn keuze de bomen was geweest, zou ik de nadruk hebben verlegd naar die vorm door een middelste en donkere vorm te ontwerpen tegen lichtere waarden.
Als je twee waardepatronen van hetzelfde onderwerp zou bekijken, waarvan één op traditionele wijze is gemaakt en de andere met deze variatie, zou je misschien niet direct een groot visueel verschil opmerken.
Het voordeel van de “2 tegen 1 benadering” zit in het concept van het schilderij. Door het belangrijkste gebied te specificeren, wordt een hiërarchie bepaald en wordt een duidelijk doel gesteld. Er is ook het voordeel van het toewijzen van een groter bereik aan waarden voor de belangrijkere vormen in het schilderij. Een breder scala aan waarden maakt meer definitie, variëteit en nuance mogelijk. Deze benadering gaat hand in hand met oude onderwijsfrases: “Schilder van specifiek naar algemeen” en “Bij het schilderen van het focuspunt, kijk naar het focuspunt. Bij het schilderen van al het andere, blijf naar het focuspunt kijken.” Ik raad je aan dit concept toe te passen in musea, galerijen en je collectie kunstboeken om te zien hoe vaak de “2 tegen 1 organisatie van waarden” voorkomt. Het zal niet altijd 100 procent zijn, maar je zult verrast zijn door de frequentie waarin deze benadering wordt gebruikt1.
licht en midden tegenover donker
Beperk jezelf niet tot het gebruik van dit waardeontwerp wanneer het lijkt de enige en voor de hand liggende keuze te zijn. Als je vaststelt dat een donkere vorm beter tot uiting zou komen als een vorm met lichte en middelste waarden, doe het dan vooral! Het omwisselen van lichte, middelste en donkere waarden is een fundamenteel onderdeel van je ontwerpvocabulaire en moet royaal worden gebruikt. Het omzetten van waarden is een eenvoudige procedure. Wat wordt aangeboden als een donkere vorm gemaakt van middelste en donkere waarden wordt omgezet in een vorm waarin wat eerder een middelste waarde was, nu licht is, en wat eerder donker was, nu middelste waarde is. Net zoals opvallende kleuren soms het beste blijken te zijn, geldt dat ook voor alternatieve waardeorganisaties.
donker en midden tegenover licht
Van de drie basale waardeorganisaties die worden aangeboden, is deze optie potentieel het meest dramatisch en tegelijkertijd het meest uitdagend. Dramatisch vanwege het sterke contrast dat zich voordoet op het belangrijkste onderwerp.
Uitdagend omdat het sterke contrast het onderwerp kan opsplitsen in twee niet-gerelateerde vormen. Wanneer het contrast tussen de lichte waarde van het focuspunt en de middelste waarde van de achtergrond te dicht bij elkaar ligt, versmelten de lichte en middelste waarden en staat de donkere vorm geïsoleerd. Met andere woorden, het licht en het midden worden één vorm, en de donkere vorm staat alleen.
Hetzelfde probleem doet zich voor wanneer de donkere en middelste waarden te dicht bij elkaar liggen. De kritieke factor is de waarde die het focuspunt omringt. Te licht of te donker, en ze werken niet. Voorwerpen in direct, sterk zonlicht worden vaak gedefinieerd als licht en donker tegen middelste waarden. Een voorbeeld is een wit huis in zonlicht. Het wit in het zonlicht is lichter dan de lucht, en het wit in de schaduw is donkerder dan de lucht. Zodra je besluit om dit patroon te gebruiken, moet je consistent blijven. Het is gemakkelijk om in de war te raken door lokale kleur en jezelf te zien twijfelen tussen patronen – de ene keer de schaduw van het huis donkerder schilderen dan de lucht en andere keren lichter dan de lucht. Zodra je deze weg inslaat, is alles verloren, is het spel voorbij, roep de honden erbij en bereid je voor op verwarring en frustratie1.
Midden en donker tegenover licht
Dit patroon van waarden is zeer geschikt voor landschapsschilderen. De lucht, de lichtbron, heeft een zeer lichte waarde. Alle horizontale vlakken, aangezien ze loodrecht op de lichtbron staan, hebben ook een zeer lichte waarde. Alle vlakken die parallel zijn aan de lichtbron ontvangen niet de volledige intensiteit van de lichtbron en zijn middelmatige waarden en donkere waarden. Dus een typisch landschapstafereel bestaat uit middelmatige waarden en donkere waarden tegenover lichte waarden. Dit is een generalisatie en moet als zodanig worden opgevat. Licht, zowel natuurlijk als kunstmatig, heeft de grootste invloed op waarden. Maak gebruik van een zonnige dag en verplaats een object of model naar verschillende delen van de kamer, en let goed op hoe licht elk van de drie beschreven waardepatronen creëert.
Onthou:
- Waarneming en Ontwerp: Dit is nuttig om waarde-vorms waar te neem en mee te ontwerp.
- Waarde Organisasies: Kunnen aangepast worden om by jouw doel te passen
- Herorganisering van Waardepatronen: Kan fokus identifiseren
- Groter Waarde Reeks: Reserveer ’n groter waarde reeks vvoor het fokuspunt.
- Waarde naar Kleur: Waarde-vormen kan omgeschakeld word naar kleur-vormen.