Neem beslissingen over kleuren.
Samenvatting
Hier is een samenvatting van hoofdstuk 6, “Making Color Decisions”:
- Kleurperceptie: Het hoofdstuk bespreekt hoe men kleurrelaties kan “zien” en benadrukt het belang van contrasten tussen licht en donker, warm en koel, puur en neutraal, en verschillende tinten naast elkaar.
- Pigmenttoepassing: Er worden technieken beschreven voor het aanbrengen van verf, zoals ‘droog in nat’, ‘nat over nat’, en ‘nat over droog in één streek’.
- Kleurharmonieën: Het hoofdstuk behandelt het concept van kleurharmonieën en hoe deze kunnen worden gebruikt om een samenhangend kleurenpalet in een schilderij te creëren.
- Contrastontwikkeling: Het belang van het bepalen van contrastniveaus in een schilderij wordt besproken, met aandacht voor waarde, patroon en textuur, en kleur.
zien van relaties tussen kleuren
“Ik ga er zeker niet van uit dat het mogelijk is om de reikwijdte van kleur in een enkel hoofdstuk of zelfs in een boek van duizend pagina’s te behandelen. Wat ik wel zal doen, is enkele ideeën delen die een basis zullen vormen waarop je een rationelere en tegelijkertijd expressievere benadering van kleurbeslissingen kunt opbouwen.
Op het meest basale niveau is kleur niet ingewikkeld. Twee kleuren worden naast elkaar geplaatst in een schilderij. Je hebt de keuze om ze óf verschillend te maken, op een beperkt aantal manieren, óf om ze vergelijkbaar te houden. Er zijn zeker momenten waarop de ene keuze beter is dan de andere. Slechte kleurrelaties ontstaan wanneer de schilder de keuzes niet overweegt. Ongelukkig zijn de schilders die uitsluitend in lokale kleur schilderen. Ze zien de lucht als blauw, het gras als groen, het huis als wit, de schuur als rood, enzovoort. Ik gebruik het woord ‘zien’ verkeerd, want in werkelijkheid zien ze niets. In plaats daarvan gaan ze naar hun ‘geheugenbank van kleurgeneralisaties’ en selecteren een kleur die als peuter is opgeslagen. Het is moeilijk om oude gewoonten te doorbreken.
Om je vermogen om kleuren correct te zien te verbeteren, stel ik voor dat je deze agenda probeert. Begin nooit met de vraag ‘Welke kleur is het?’ Het antwoord zal een eenwoordige generalisatie zijn – te beperkt in reikwijdte om van waarde te zijn. Bepaal eerst welke waarde het heeft – ergens tussen wit en zwart. Bepaal vervolgens welke temperatuur het heeft – warm of koel. Ten derde, vraag wat de intensiteit is – ergens op de schaal van zuivere, intense kleur tot neutraal grijs. De laatste vraag, die je waarschijnlijk al hebt beantwoord, is ‘Welke kleur is het?’ Dus in plaats van te zeggen dat de boom groen is, zal je antwoord zijn, de boom is een donkergroene, warme, neutrale kleur. Je zou ook kunnen antwoorden licht, koel, zuiver groen. Deze benadering voorziet je van veel specifiekere informatie.”
Kleurkeuzes:
Zodra je met gevoeligheid en intelligentie de kleur van een vorm hebt geïdentificeerd en op het papier hebt geplaatst, wordt een reeks beslissingen in gang gezet. Je zult een kleur naast de eerste willen plaatsen die beide versterkt. Houd in gedachten dat contrasten complementair zijn. Zoals donkere waarden een aangrenzend licht lichter laten lijken, zo complementeren warme kleuren een koele, een zuivere kleur complementeren een neutrale, en elke tint complementeren zijn tegenovergestelde. Je keuzes zijn beperkt tot veranderingen in waarde, intensiteit, temperatuur of tint. In dit hoofdstuk bespreek ik elke keuze afzonderlijk.
Waardeschilders:
Waardeschilders schilderen en observeren met halfgesloten ogen. Ze zijn over het algemeen te herkennen aan de kraaienpootjes die zich uitstrekken tot aan hun oren. Ik heb mijn goede vriend Don Stone zijn klassen horen instrueren om te schilderen met “halfgesloten ogen en een wijd open geest.” De impact van het werk van waardeschilders zit in het contrast van waarden en textuur. De beste waardeschilders doen niet alsof ze coloristen zijn. Ze vermijden sterke kleuren die het effect van waardecontrast in gevaar brengen. Dit is logisch, want geen enkele hoeveelheid kleur kan visueel concurreren met de effecten van sterk waardecontrast.
Verklaring van Intentie:
Een verklaring van intentie is belangrijk voor je artistieke ontwikkeling. Een van de dingen die ik bewonder aan Alex Powers is zijn toewijding aan waarde en textuur. Hij heeft geen pretenties of zorgen over kleur. Maak je eigen verklaring. Het zal je een betere schilder maken en een gelukkiger persoon, je huwelijk verbeteren, en een veer in je stap zetten. Je zult beter horen, duidelijker zien, en aangenamer zijn om mee om te gaan.
licht naast donker
Een arrangement van geweldige vormen is essentieel voor geweldig schilderen. Zodra je deze geweldige vormen hebt ontworpen en op de pagina hebt getekend, is de volgende vereiste dat je ze zichtbaar maakt. Ik weet dat dit voor de hand liggend klinkt, maar geloof me, dat is het niet. Ik heb honderden schilderijen gezien waarin het contrast van waarden, kleuren en texturen is teruggebracht tot een ononderscheidbare brij. Het is niet nodig om luid te spreken, maar het is essentieel om duidelijk te spreken. Een benadering om de vormen en patronen van onze schilderijen duidelijk zichtbaar te maken, is door ze te scheiden door waardecontrast. Wanneer je dit doet, neemt kleur een secundaire rol in. Je hoeft alleen maar te identificeren welke waarde je aan een vorm moet geven. Vergeet de lokale kleur en stel de waardecontrasten vast die de vormen en compositie duidelijk zullen maken. Het is niet nodig om kleur te gebruiken om te schilderen; we componeren de hele tijd met grafiet. Het Brandywine River Museum toont enkele van de laatste aquarellen van Andrew Wyeth, die zijn gemaakt met een warm neutraal grijs en zwarte inkt. De schilderijen werken vanwege de vormen, compositie en vakmanschap; lokale kleur wordt geïmpliceerd. Omdat de kleuren van de natuur de neiging hebben warm en neutraal te zijn, is Wyeth’s palet effectief. Het zou niet werken als het doel was om de briljante kleuren van een bloemenmarkt uit te drukken.
warm vs koel
De temperatuur van vormen afwisselen van warm naar koel is een eenvoudige en effectieve manier om de vormen in uw schilderij duidelijk te laten lezen. Met deze aanpak, net als bij elke kleurgebaseerde aanpak, is het niet nodig om te vertrouwen op waardecontrast. Het is zelfs niet raadzaam om waardecontrast de subtiele schoonheid van temperatuurveranderingen te laten overschaduwen. Het afwisselen van temperaturen is niet beperkt tot het naast elkaar plaatsen van vormen, maar kan ook worden gebruikt om vormen te versterken door koele kleuren over warme te leggen en omgekeerd (meer hierover volgt).
puur tegenover neutraal
Het is mijn ervaring dat alle studenten over het algemeen dezelfde route moeten volgen. Eerst is het begrip van zien en schilderen in waarden, gevolgd door temperatuur en tint, terwijl het besef van veranderende intensiteitsrelaties als laatste komt. De volgende keer dat je naar buiten gaat om te schilderen, kijk naar het onderwerp en in plaats van vormen te identificeren op basis van waarde of kleur, zoek je de meest intense kleur. Onderscheid het bereik van intensiteiten van het meest zuiver tot absoluut neutraal, maak dan een schilderij dat een intensiteitsschaal benadrukt. Je zult versteld staan van de resultaten.
Kleur tegenover kleur
Ik ben gek om dit segment over kleurrelaties op te nemen, want hoewel het naast elkaar plaatsen van één kleur naast de andere essentieel is voor het maken van schilderijen, is het zo oneindig in mogelijkheden dat generalisaties moeilijk zijn. Stel je voor hoeveel duizenden kleuren er alleen al bestaan van de primaire, secundaire en intermediaire variëteiten. Alleen schilderen met pure tinten – rood, geel, blauw, groen, oranje en paars – zonder de modificerende kwaliteiten van waarde, temperatuur en intensiteit, is schilderen als een kind. Als je gelooft, zoals ik, dat diepte van kennis evenredig is met de breedte van ervaring, dan is het belangrijk om te weten hoe het voelt om alleen met tinten te schilderen. Voor je eerste schilderij stel ik voor dat je je palet in drie categorieën verdeelt: lichte waarden – geel, geelgroen en oranje; middelste waarden – rood; donker – blauw, groen en paars.
Werkend vanuit een waardepatroon dat de vormen van licht, midden en donkere waarden duidelijk definieert, schilder je de lichte waardevormen met de pure pigmenten uit kolom 1, middelste waardevormen uit kolom 2 en donkere waardevormen uit kolom 3. Het resulterende schilderij kan anders zijn dan alles wat je eerder hebt gedaan. Voordat je besluit dit nooit meer te proberen, kijk naar de schilderijen van de Duitse expressionisten, de Fauvés en Vincent Van Gogh. Als je de resultaten leuk vindt, heb je misschien net een grote stap gezet in je kunstontwikkeling, van “aquarellist” naar “schilder”.
Het punt van dit alles is om je aan te moedigen om de aquarelpigmenten, indien van toepassing, in hun volle intensiteit te gebruiken. Het verdunnen van de pigmenten met water is niet verplicht. Het effect van water op pigmenten is een vermindering van intensiteit en lichtheid in waarde. Hoe vaak heeft iemand je schilderij vergeleken met je palet en gezegd: “Je palet is prachtig!” De reden dat het palet spannender is, is dat de pigmenten nog niet zijn gemengd, geglazuurd, geblot en anderszins gemarteld tot het punt van onbeschrijfelijke identiteit. De pigmenten, zoals we ze kopen, zijn zo rijk en mooi als ze kunnen zijn. Niet gebruik maken van dit deel van het spectrum is je vocabulaire beperken. Het is mogelijk om met een beperkt palet te schilderen, maar succes zal ondanks de beperkingen zijn en niet vanwege hen.
Hier zijn enkele praktische toepassingen van kleur naast kleur:
- Gebruik van pure donkere pigmenten: Bij het maken van donkere kleuren, gebruik pure donkere pigmenten in plaats van mengsels van bruine jus.
- Contrast en harmonie creëren: Gebruik gradaties van kleuren uit het kleurenwiel om contrast en harmonie binnen een vorm te creëren. Bijvoorbeeld, bij het schilderen van groene vormen, zoals gebladerte, schilder van blauw naar blauwgroen naar groen naar geelgroen naar geel. Met deze gradatie heb je het contrast van blauw naar geel en de visuele opwinding van de opeenvolgende verandering van talrijke kleuren.
- Willekeurige aanpassingen van kleuren: Kleuren die dicht bij elkaar liggen in waarde kunnen willekeurig worden aangepast en zullen harmonieus zijn.
In deze aquarel is in het zeil geen toonwaarde variatie gebruikt, maar alleen kleurvariaties
Wat betreft de manier waarop pigmenten op papier worden aangebracht, vallen aquarellisten over het algemeen in twee categorieën: glaceerders en mengelaars. Glaceerders werken in opeenvolgende lagen pigmenten. Dit kan worden gedaan met behulp van een nat-over-droog techniek of droog-over-nat techniek. Mengelaars zijn over het algemeen minder geduldig en geven er de voorkeur aan pigmenten te mengen of kleuren langs een natte rand te veranderen. Droog In Nat Deze benadering wordt gebruikt door mengelaars die denken dat ze misschien glaceerders worden. De gebruikelijke volgorde is om eerst een natte was van kleur aan te brengen die de tweede kleurtoepassing zal verenigen en verbeteren. Terwijl de initiële was nog nat is (enige snelheid is noodzakelijk om de beste resultaten te bereiken), worden andere kleuren in de onderliggende schildering geladen. Het tweede inbrengen van kleur moet worden gedaan met een vrij droge kwast die beladen is met pigment. Het grootste probleem dat mensen hebben met deze benadering is te veel water in de kwast bij het aanbrengen van de “inbrengende” kleuren. Als de tweede toepassing wordt gedaan met te veel water, wordt de eerste was weggespoeld, resulterend in oozles, een woord bedacht door Eliot O’Hara dat de homogenisatie van twee kleuren in een niet-descript grijs betekent.
nat in nat
Eerste Was: Ik gebruik de eerste was meestal om de waarde en temperatuur van de vorm vast te stellen. Ik gebruik ook de complementaire kleur als onderschildering. Bijvoorbeeld, als ik een warme violet vorm wil, begin ik met een warme gele initiële was en glazuur dan snel de violette kleur eroverheen. De tweede kleur moet dezelfde waarde hebben als de eerste. Dit moet met directheid en vertrouwen worden gedaan. Te lang blijven hangen zal het gewenste effect bederven.
Maximale Luminositeit: Het gebruik van complementaire onderschildering creëert maximale luminositeit. Elke andere kleur dient alleen om de tint van de vorm te veranderen. Denk erover na: als ik rood zou aanbrengen op mijn initiële was van geel zou het resultaat oranje zijn; blauw zou groen maken; groen zou geelgroen opleveren, enz. Er zijn momenten dat het mijn doel is om oranje te maken door rood in geel te laden, maar om de grootste kleurtrilling te creëren gebruik ik complementen.
Warme Lucht: Probeer dit de volgende keer dat je een warme lucht wilt schilderen: Bedek het hele luchtgebied met gele oker. Voeg een glinsterende natte glazuur toe aan het bovenste gedeelte met cadmiumrood. Het toevoegen van het rood zal de lucht oranje maken. Nu moet blauw, dezelfde waarde als het oranje (het resultaat van het mengen van geel en rood), over het oranje gebied worden geglazuurd. Blauw wordt gekozen als complement van oranje. Het resultaat zal een warme gloeiende lucht zijn die genoeg blauw heeft om onze behoefte aan realiteit te bevredigen, en een diepte die niet mogelijk is met alleen het gebruik van blauw. Wat vind je daar nu van?
Ervaring: Met ervaring zul je vertrouwen krijgen en merken dat je complementaire kleuren onder elke was schildert. Ervaring zal je leren over de noodzaak van snelheid en de juiste mengverhouding van water en pigment. Je eerste poging zal waarschijnlijk te donker zijn, overwerkt, en gedaan met twee keer de hoeveelheid water die nodig is – allemaal lessen om toe te passen op de tweede poging!
nat over droog
Nat Over Droog
Veel aquarellisten bouwen vormen geduldig op door achtereenvolgens natte was over droge was te glazuren. Het enige verschil met de nat-in-nat techniek is dat elke was wordt toegestaan om te drogen voordat de volgende was wordt aangebracht. Hoewel deze aanpak te langzaam en berekend is voor mijn temperament, produceren veel kunstenaars uitstekende werken met behulp van een nat-over-droog techniek. Werken met deze aanpak vereist kennis van pigmentkenmerken, of het nu transparant of ondoorzichtig is. Pigmenten vallen in drie algemene classificaties: niet-vlekkend transparant, vlekkend transparant en ondoorzichtig. Voor de best mogelijke resultaten, overweeg de effecten van elke groep voor de onderlaag en het glazuren. Theoretisch bedekken ondoorzichtige pigmenten een onderlaag, kleuren vlekkende transparante pigmenten een onderlaag, en laten niet-vlekkende transparante pigmenten de onderlaag doorschijnen. Er zijn momenten waarop elk van deze effecten gepast is.
kleurenharmonie
Veel van het schilderen gaat over organisatie. Kunstenaars organiseren hun gedachten en gebruiken elementen om een doel te bereiken. De grootste mislukking van minder ervaren schilders bij het gebruik van kleur is een gebrek aan organisatie. Hoewel bijna elke volgorde of theorie de voorkeur heeft boven geen, zijn er veel beproefde kleurharmonieën. Complementair, gesplitst complementair, analoog en triade zijn traditionele kleurharmonieën die in elke kleurencursus worden onderwezen. Hoewel deze traditionele kleurharmonieën effectief zijn, hebben ze beperkingen. De meest voor de hand liggende is dat ze het palet beperken. Ik hou niet van schilderen met een beperkt palet of schilderijen.
Een meer algemene benadering van kleurharmonie is nuttig en beperkt het palet niet. Pure pigmenten gemengd met water worden tinten van kleur. Deze zelfde pigmenten gemengd met zwart (of gekocht of gemengd) zijn schaduwen. Voeg complementen toe aan deze kleuren en ze worden tonen genoemd (neutrale of bijna neutrale tinten). Uniek voor transparante aquarel is dat wit wordt bereikt door papier onbeschilderd te laten of door helder water te gebruiken.
onthoud:
- Om kleur nauwkeuriger te identificeren, stel deze vragen: Wat is de waarde, wat is de temperatuur, wat is de intensiteit en ten slotte, wat is de kleur.
- Vormen worden gescheiden door:
- waarde (licht naast donker)
- temperatuur (warm naast koel)
- intensiteit (zuiver naast neutraal)
- tint naast tint
- Aquarellisten vallen in twee groepen bij het aanbrengen van pigment: glazers en minglers. Glazers werken in lagen, waarbij natte wassingen over droge wassingen worden aangebracht. Minglers brengen nieuwe kleuren aan of mengen deze in natte wassingen.
- Kleurharmonieën zijn niet meer dan kleurorganisatie. Hoe breder het concept, hoe groter de flexibiliteit.