Eenheid
Begin met grote ideeën en volg door met grote vormen, grote kleuren, grote patronen en grote verwachtingen.
Eenheid wordt verwoest wanneer één element het doel uit het oog verliest. In ballet is het een ballerina die tapdanst in het midden van de Notenkraker. In muziek is het de piccolospeler die besluit om interpretatieve jazz te proberen terwijl het symfonieorkest Bach speelt. Stel je het standbeeld van David voor, gemaakt door Michelangelo, met een hoofd van Rodin. In elk geval gaat de eenheid verloren, hetzij door een verandering van stijl of het niet voor ogen houden van een gemeenschappelijk doel.
Ik heb enkele nogal extreme voorbeelden gegeven van hoe eenheid te vernietigen. We zijn allemaal schuldig aan het in gevaar brengen van de eenheid van onze schilderijen, over het algemeen om de zojuist genoemde redenen. De beste aanpak om eenheid te behouden is groot denken. Begin met grote ideeën en volg door met grote vormen, grote kleuren, grote patronen en grote verwachtingen. Het woord dat het meest behulpzaam is bij het bereiken van dit doel is dominantie. Dominantie is het ontwerpprincipe dat eenheid creëert. Als het ballet dominantie van beweging heeft, het symfonieorkest dominantie van geluid, en het beeldhouwwerk dominantie van stijl, en alle delen zijn harmonieus, dan is eenheid zichtbaar.
Je moet eerst beginnen met het idee van grote vormen. Je kunt niet naar de lucht kijken en tien wolken met zeven luchtgaten zien. Je moet de lucht zien als één grote vorm die wordt gedomineerd door een waarde en kleur. Hetzelfde geldt voor het land. Als je het land niet ziet als twintig bomen en vijf huizen, maar als één vorm die dominant één waarde en kleur heeft, dan denk en zie je groot. Om de grootsheid van een vorm te behouden, kun je geen extreme veranderingen in waarde of kleur aanbrengen die de vorm in kleinere delen opsplitsen. Houd de waarden dicht bij elkaar en de vorm blijft samen als één enkele vorm (dominantie van waarde). Door de kleuren dicht bij elkaar te houden, ontstaat hetzelfde voordeel (dominantie van kleur). Als je terugdenkt aan hoofdstuk één, “Vormen zien, geen dingen”, verdeelden we het onderwerp in twee vormen – licht en schaduw. Het resultaat van deze aanpak was om talloze kleine vormen te combineren tot grote vormen. Ik hoop oprecht dat je nu zowel bereid als in staat bent om je schilderijen te ontwerpen met grote eenvoudige vormen. De rest van dit hoofdstuk gaat over hoe je deze vormen visueel spannend maakt.
Om een vorm te hebben die zijn identiteit behoudt en ook visueel opwindend is, moet je de waarden binnen de vorm dicht bij elkaar houden en veel kleurveranderingen aanbrengen. De logica is dat als het contrast van één element wordt verminderd, je vrij bent om het contrast van een ander element te overdrijven. Het is waar. Neem een vel aquarelpapier en schilder elke centimeter ervan met zoveel mogelijk variaties van rood als je kunt – lichtrood, donkerrood, intens rood, neutraal rood, elke fabrikant’s rood. Heeft de pagina dominantie en visuele opwinding? Neem nu een ander vel papier en schilder het allemaal waarde drie (zeer licht), maar maak zoveel mogelijk kleurveranderingen als je kunt. Heeft de pagina dominantie en visuele opwinding? Deze oefening kan je een schat aan inzichten bieden in je schilderwerk, want het is waarschijnlijk een microvisie op hoe je alles schildert.
Van de totale compositie tot het kleinste detail is er een delicate balans tussen eenheid en variëteit. In de zojuist beschreven oefeningen vroeg ik je om eenheid te waarborgen door de variëteit van elementen te beperken (waarde in de ene en kleur in de andere). Tegelijkertijd vroeg ik je om visuele opwinding te waarborgen door het tegenovergestelde element te maximaliseren. Waar waardecontrasten dicht bij elkaar werden gehouden, maakten we onbeperkte kleurveranderingen. Waar kleurcontrasten beperkt waren, waren waardeveranderingen onbeperkt. Misschien zijn de grootste schilderijen diegene die een perfecte balans tussen eenheid en variëteit creëren. De meesten van ons kiezen vaker voor de ene kant van deze balans dan voor de andere. Mensen die hun palet beperken tot drie kleuren zorgen voor eenheid door dominantie van kleur, maar ze bereiken zelden een spectaculaire kleurpresentatie. Degenen die alles wat denkbaar is op het papier gooien zonder rekening te houden met eenheid, creëren chaos. Misschien zijn de grootste schilderijen diegene die een perfecte balans tussen eenheid en variëteit creëren.
verander kleur niet toonwaarde
Laten we beginnen met het behandelen van één vorm en later bespreken hoe we deze ideeën kunnen toepassen op de totale compositie. Eerst is er de vorm – een vorm die is gecreëerd met aandacht voor esthetiek, visuele interesse, plaatsing, grootte en duidelijkheid van uitspraak. Zeker een vorm die de uitdrukking is van zo’n diepgaande en oprechte gedachte mag niet worden vernietigd door onzorgvuldige behandeling. Een benadering om de identiteit van deze vorm te behouden is om een waardebereik te kiezen (lichte, middelmatige of donkere waarde). Je wilt misschien zo specifiek zijn als het kiezen van waarde zes. Nadat je een gemeenschappelijke noemer van waarde hebt geselecteerd, ben je vrij om een oneindig aantal kleurveranderingen te verkennen. Geloof me, het is vrijwel onmogelijk om kleurveranderingen te overdrijven zolang de waardeveranderingen zeer dicht bij elkaar liggen. Je kunt er zelfs een spel van maken om kleuren binnen een waardevorm te veranderen. Ik heb veel dingen geprobeerd: afwisselend warm naar koel; elke kleurverandering exact dezelfde waarde laten hebben als alle andere; één tint toevoegen aan elke andere tint die in een vorm wordt gebruikt; of een vorm warm laten lijken terwijl er een dominantie van koele tinten wordt gebruikt. Het onderwerp moet zeker worden overwogen bij het nemen van deze kleurspelbeslissingen, maar aarzel niet om mogelijkheden te verkennen.
verander toonwaarde en niet kleur
Beperk het kleurenbereik en je kunt losgaan met waardeveranderingen. Sterker nog, als je de kleur beperkt, kun je beter losgaan met waardecontrasten. Denk aan de kunstenaars die de kleuren in hun werk beperken. Zijn zij niet dezelfde mensen die waardecontrasten in hun schilderijen overdrijven, werkend van wit naar zwart? Het is eigenlijk heel eenvoudig: Als je de contrasten binnen één element overdrijft, moet je de contrasten binnen een ander verminderen.
Er zijn veel manieren om het kleurenbereik van een vorm te beperken. Je kunt besluiten om één kleur te kiezen, bijvoorbeeld blauw, of een beperkt bereik van kleuren (blauw, blauwgroen en blauwviolet). Het is een kleine stap van deze blauwen naar het beperken van je kleuren tot alleen koele tinten. Dit stelt je in staat om groenen en violetten toe te voegen en af en toe een vleugje roodviolet of geelgroen. Je kunt besluiten om een mengsel van kleuren te kiezen dat je in staat stelt om een breed scala aan waardeveranderingen en subtiele veranderingen van warm naar koele temperaturen te maken, terwijl je nog steeds het kleurenbereik beperkt. Gele oker, gebrande sienna en ultramarijnblauw vormen een triade die aan deze eisen voldoet, net als elke triade van complementaire kleuren.
intensiteit vorm
Kleurdominantie kan worden bereikt door het contrastbereik van de intensiteit binnen een vorm te beperken. Aan het ene uiteinde van het intensiteitsspectrum bevinden zich de meest intense kleuren die mogelijk zijn. Selecteer de meest briljante pigmenten op uw palet en gebruik ze in volle sterkte. Net als de meeste extremen, heeft het resultaat van deze oefening een beperkte publieksaantrekkelijkheid. Een niveau lager dan deze aanpak verminder je de intensiteit van alle pigmenten lichtjes. Ga door met deze reeks en uiteindelijk krijg je mengsels van complementen die absoluut neutraal grijs zijn. Langs deze schaal zijn kleurintensiteitsbereiken die precies geschikt zijn voor wat u wilt zeggen over specifieke onderwerpen. Ik raad u ten zeerste aan om de intensiteitsschaal te verkennen, net zoals u de waardeschaal hebt bestudeerd, en deze deel te maken van uw schildervocabulaire.
Een benadering om neutrale en bijna neutrale kleuren te mengen, is door een poel van primaire kleuren (rood, blauw en geel) te mengen totdat alle kleuridentificatie onmogelijk is. Daarmee bedoel ik een grijze kleur die niet geel, blauw of rood lijkt. Als je eenmaal een puur neutraal grijs hebt bereikt, kun je het warmer, koeler, lichter, donkerder maken, of in de richting van elke tint bewegen door simpelweg andere tinten toe te voegen. Voeg een beetje blauw toe en de poel wordt koeler en blauwer. Voeg geel toe en de poel wordt warmer en meer geel. Om de poel te verdonkeren, voeg je meer pigment toe. Om te verlichten, voeg je water toe. Maak nu een schilderij dat de subtiliteiten en contrasten van deze neutralen verkent. Onthoud, om de schittering van deze kleuren echt te laten opvallen, moet u ruimte bewaren voor de contrasterende intensiteiten.
onthoud
- Eenheid is het meest essentieel van alle ontwerpprincipes.
- Eenheid wordt bereikt door dominantie.
- Door grote kleurvormen te vestigen, wordt dominantie gegarandeerd.
- Kleurdominantie kan worden bereikt met tint (verander waarde, niet kleur), waarde (verander kleur, niet waarde) en intensiteit.
- Vormen kunnen worden verenigd door een dominantie van intensiteit, temperatuur of tint.
- Gebruik grote vormen, grote ideeën en grote verwachtingen.