Log in om dit bericht te bekijken
Randen en portretten/stillevens
Kunnen deze concepten worden toegepast op portretten en stillevens?
Ja! Randmanipulatietactieken komen van pas bij allerlei onderwerpen. Vertrouw niet alleen op het verkleinen van objecten die verder naar achteren staan, maar manipuleer ook hun randen om diepte te creëren. Als een stuk fruit zich achter een ander stuk fruit bevindt, verzacht dan de rand van het achtergrondfruit waar de vormen elkaar kruisen. Probeer ook afleidende kleuren en sterke randen in de periferie te vermijden.
Veel kunstenaars werpen schaduwen in deze gebieden en belichten in stillevens slechts een beperkt gebied.
Je kunt de rompgebieden van dieren terugwijken door ze in een ¾-positie te plaatsen en het achterste gedeelte met zachtere randen te beschilderen. Het samenvoegen van bont met de achtergrond is ook effectief. Als je wilt dat je kijkers de fijnere details van het dier opmerken, ontwerp dan de achtergrond zo dat alles onscherp is.
Bij portretten zullen harde randen overal zichtbaar zijn, zowel op foto’s als bij onderwerpen uit het echte leven. Als je deze randen in een schilderij niet manipuleert, ontstaat het achterste deel van het hoofd en de oren zullen niet wijken. In plaats van dat het portret er 3D uitziet, ziet het eruit als een muurposter. Hyperrealisme zal dit niet compenseren. Eén oplossing is om voordeel te halen uit het haar en de kleding van het onderwerp, deze te laten opgaan in de achtergrond en slechts een paar gedefinieerde randen toe te laten. Oren moeten conceptueel worden afgebeeld, niet in detail. De lost-and-found edge-techniek werkt hier uitstekend voor.
