Silke

In deze blog beschrijf ik wat ik doe om het portret van mijn , helaas gestorven, nichtje te schilderen.

Ik kies voor deze foto als bron van mijn aquarel, omdat ik haar zo ken: Het hoofd iets gebogen, een lichte glimlach rond de mond. Een beetje verlegen in het contact, want we spraken verschillende talen, zij Duits en ik Nederlands.
Ik kies ervoor om alleen haar hoofd te nemen, omdat ik dan haar als persoon meer benader.

De tekening hiernaast heb ik half blind getekend. Je kijkt daarbij maar af en toe op het papier waar je tekent en je beweegt je pen langzaam langs de lijnen in het gezicht met dezelfde snelheid als de snelheid dat je ogen langs die lijnen gaan. Een oefening in het kijken, een opwarmer zoals je je spieren opwarmt voor je gaat sporten. Misschien dat ik dit nog vaker moet doen. Elke keer dat ik aan het portret begin waarschijnlijk.

Het papierformaat is 30x40cm. De eerste schets met potlood geeft de juiste positie aan van ogen, neus en mond en de contour van het hoofd.

Hiernaast zie je het begin van de eerste aquarel. Met grote vlakken verken ik het portret.
Ik zoek naar de kleuren. De huidskleur is wat gelig. Het haar wat bruin maar vooral donker.
Terwijl ik met de haren bezig was trok ik de kleuren door naar de achtergrond: phtalo blauw en gebrande sienna overheersen daar.
De kleren worden een mengsel vaan violet en mauve.
nu eerst laten drogen.

Voorzichtig aftasten van het gezicht. Vooral grote vormen zoeken, nog geen details.

Dan begin je weer en na een tijdje stop je. Ik maak een foto en zie dan eigenlijk pas wat ik gedaan heb. De kleur is te geel geworden.
De gelijkenis is minder geworden. Rechts van het gezicht is de toonwaarde te groot. De vorm van het gezicht deugt daardoor niet. Zo is ook de toonwaarde van de bovenlip te groot.
Deze zal het niet worden. Toch heb ik nu een beter gevoel bij de vorm van het gezicht, de kleur van de huid en het haar.
Ik denk dat ik ook de achtergrond licht ga houden. Een blauwe lucht met wat wolken? Of zonder wolken. Ik denk dat ik voor meer rust ga .
Voornamelijk door minder kleuren te gebruiken. Maar ook door langzamer, laagje voorlaagje te werken. Een donkerder vorm opbouwen door laagje voor laagje te gaan in plaats van een donkerder kleur te mengen.

Ik start met een tweede versie. Of ik met deze nog verder ga, zie ik later wel.

Ik had me voorgenomen: Terwijl ik aan de tweede versie werk, wil ik deze gebruiken om regelmatig ervoor te gaan zitten en dan te doen wat in mij opkomt. Dat heb ik dus direct gedaan. Met turquoise en viridian werkte ik de rechterkant bij, zodat de te donkere vormen in het gezicht verdwenen. Ik breidde dit uit naar rechts. Met zout en spatten heb ik meer structuur aangebracht. (wordt vervolgd)

Ik begin met deze tweede aquarel op dezelfde manier met hetzelfde papier.
Een licht blauwe achtergrond en de eerste wassing over het gezicht.

Weer begonnen. Na een lange sessie zonder pauze, is dit het resultaat. Tijd om afstand te nemen. Had ik al eerder moeten doen. Ik laat de aquarel drogen. Daarna ga ik kijken wat nog gebeuren moet.
Ik ben veel met details bezig geweest, waardoor de vorm van het gezicht niet helemaal klopt.. En de haren zijn nog niet goed.

Met aquarelverf een snelle schets gemaakt.

Met ecoline de achtergrond ingevuld.